cicho — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., ciszej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób prawie niesłyszalny, nie robiąc hałasu; bezgłośnie, milcząco : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wszedł cicho do pokoju. Rozmawiali ze sobą cicho.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cicho sza — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} zupełnie cicho; też: po cichu, bez rozgłosu : {{/stl 7}}{{stl 10}}I ma być cicho sza, bo wam coś zrobię. Cicho sza załatwić sprawę. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}cicho… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cicho — ciszej «nie czyniąc hałasu, nie wydając głosu, dźwięku; w sposób ledwie słyszalny, niegłośno» Sprawować się cicho. Chodzić cicho jak kot. Mówić jak najciszej. W domu było cicho. Maszyna cicho pisząca. ∆ Cicho! Cicho, sza! «wykrzyknienie… … Słownik języka polskiego
cicho — 1. Cicho jak (niczym) w grobie «tak cicho, że aż nieprzyjemnie, nie do zniesienia»: Wiatr wpadał między nas (...). Gdy odchodził, robiło się cicho niczym w grobie. A. Stasiuk, Kruk. 2. Siedzieć cicho «być biernym, potulnym, nie brać w czymś… … Słownik frazeologiczny
morda — ż IV, CMs. mordardzie; lm D. mord 1. «przednia część głowy zwierzęcia; pysk, paszcza» Psia morda. Morda konia. 2. wulg. «twarz, usta człowieka» Ordynarna, prostacka morda. ◊ (Trzymać, trzymaj) mordę na kłódkę; mordę w kubeł «nic nie mówić, nic… … Słownik języka polskiego
Верхнелужицкий язык — Самоназвание: Hornjoserbšćina Страны: Германия … Википедия
grób — 1. Być, stać nad grobem; chylić się do grobu; być jedną nogą w grobie, na tamtym świecie; wybierać się na tamten świat «być bardzo starym, chorym, bliskim śmierci»: Już był jedną nogą na tamtym świecie, ale siostry uratowały go kroplówkami. E.… … Słownik frazeologiczny
nos — 1. Coś kręci, wierci kogoś w nosie «coś drażni czyjś węch, wywołuje uczucie pieczenia, swędzenia w nosie»: (...) dopiero westchnął z ulgą, kiedy się znaleźli w podsieniach domu i na świeżym powietrzu. Zapach ciężkich pachnideł wiercił mu jeszcze… … Słownik frazeologiczny
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
siedzieć — ndk VIIa, siedziećdzę, siedziećdzisz, siedziećdział, siedziećdzieli 1. «znajdować się w pozycji, w której ciało załamane w biodrach spoczywa całym ciężarem na pośladkach, a nogi są zwykle zgięte w kolanach; o zwierzętach: spoczywać całym ciężarem … Słownik języka polskiego